Je krijgt er zo ontzettend veel voor terug. Zo’n standaardzin die je al naar je hoofd gesmeten krijgt, terwijl je hoogzwanger, met een veel te grote buik en dito borsten, naar lucht staat te happen, met de spataderen op je benen, pigmentvlekken op je voorhoofd en opgezwollen vochtvoeten, terwijl je je stiekem afvraagt of er ooit nog een dag zal komen dat je je eigen tenen weer zult zien of zelfs maar aanraken.
Je krijgt er heel veel voor terug. Al moet je er soms wat lang op wachten. Ik had al wekenlang weeën, was op 12 juli uitgerekend en had op 16 juli al een nacht in het ziekenhuis doorgebracht, maar ze was niet van plan eruit te komen. Toen al eigenwijs.
‘Ik blijf zitten waar ik zit, ik ben de laatste in rij en ik kom er als laatste uit’ moet ze hebben gedacht.
Zomer 2018. Een hittegolf. Ik zie me nog lopen. Nou ja, van lopen was niet echt sprake, zeg maar waggelen. Ik waggelde al weken rond met weeën en het was heet. De eerste kwam een week te vroeg. De tweede kwam op de uitgerekende dag (ook knap) en de derde leek op een olifantsdracht af te stevenen, tijdens een hittegolf. Nu kan ik mijn hitte altijd prima kwijt bij mijn favoriete hotspot ‘De Koele Costa’, maar omdat ik de gewoonte had nogal vlot te bevallen, werd mij in die laatste weken aangeraden niet al te veel op pad te gaan, omdat het risico op een ‘terras bevalling’ groot was en dus zat ik thuis. Te wachten op een wonder.
In week 41 +4 dagen was ik de wanhoop nabij. De verloskundige besloot me door te verwijzen naar het ziekenhuis. Tijdens de triage, werd ik aan de monitor gelegd en bleek dat ik volop weeën had en de bevalling begonnen was. Ik merkte geen verschil met de weken daarvoor. Althans op dat moment niet. 45 minuten en een weeën storm (lees hel) later lag zij op mijn borst. Mereltje. Nou ja…Merel. Ze was groot, grijs, maar gezond! Weer een uur later rolde ik het ziekenhuis uit, met op mijn schoot een Maxi Cosi met daarin ons nieuwe wonder.
Je krijgt er zo ontzettend veel voor terug. Ik schreef er al eerder een buitengewoon cynisch gedicht over (en een ode aan mijn fysiotherapeut) maar er is niets gelogen aan de zin: Je krijgt er echt ongelofelijk veel voor terug.
Wat een feest is het met Merel. Ik ken niemand met zoveel zin in leven als zij. Vanaf het moment dat ze opstaat, staat ze aan. Dat die zin en vreugde niet altijd gewaardeerd wordt door je zussen, is een feit, maar het maakt mijn dag. Ik geniet zo van jouw onbevangenheid, je eindeloze monologen aan de rand van mijn bed, tot voor kort nog met gevulde luiers…nu ook vaak met droge luiers, want we oefenen om zindelijk te worden ‘s nachts. Ik had een een stickerlijst gemaakt. Bij 10x een droge luier zou Merel een cadeau krijgen. Julia reikte nog een aanmoedingsprijs uit bij 5x. Ze was zo trots als een pauw. Julia zelf heeft overigens groot belang bij zindelijkheid, want zij deelt een kamer met Merel en ‘haat die pislucht’ zoals ze dat zelf zo vaak liefdevol uitspreekt. Hier in Italië had ze de tiende droge luier. Wij sprongen een gat in de lucht. Eindelijk zindelijk. Het was nogal een pad en ze weigerde ‘s ochtends op te staan om naar de wc te gaan en lag steeds in bed die luier vol te plassen. Eindelijk was het gelukt. Maar na de 10e droge luier stond ze de dag erna met een goed gevulde luier naast mijn bed. Ik: ‘Merel waarom heb je je luier volgeplast?’ Merel: ‘Oh geeft niks mama, ik had toch al 10 stickers verdiend, ik mag een cadeau uitzoeken!’ Tja…
Ik geniet van je schaamteloosheid, je openheid, je humor en temperament. Je verzint de mooiste liedjes en verhalen. Je windt iedereen om je kleine vingers. Jij vult de ruimte. Het is te schattig hoe je, 5 minuten nadat de school uit is, je klasgenoten naroept alsof je ze een maand niet hebt gezien. ‘ Mace, Marlieke, Xavi….joehoe, daaaaaaaaaag!’ Met je armpjes wild zwaaiend en tot grote ergernis van je grote zus in de bakfiets, die zich voor je schaamt.
Maar ook hoe je hier in Italië in het zwembad je entree maakt. Met bandjes om je armen, een zwemband om je middel, je badpak tussen je billen, met een veel te grote duikbril en snorkel op je hoofd en hoe jij dan zingend te water gaat. Genieten met een hoofdletter G.
Wat een feest. Morgen is het feest.
Morgen word je 5 jaar!
Lang zal je leven lieve, kleine en toch ook al grote Merel!
