Een stralende, warme zondagmorgen, eind april. Na een wandeling, zat ik op het strand met een vriendin. De strandafrit leek een catwalk. Wij zaten first row. Ik waande me heel even Anna Wintour. Zonnebril op en mensen kijken. Onder het genot van een latte en een blondie keken wij onze ogen uit. Het deed me een beetje denken aan die twee op het balkonnetje van de Muppetshow. Commentaar geven vanaf de zijlijn. We overlegden hardop. Zou ik het ooit aandurven, een nieuwe partner? Hoe zou hij eruitzien? Zou hij hier rondlopen en zo de afrit afhuppelen? Iedere man die voorbijkwam werd besproken. Een ordinaire vleeskeuring.
Nu was en ben ik niet op zoek naar een partner, want ik was en ben nog volop op zoek naar mezelf en daar mag alle energie naartoe, maar stiekem is aandacht van een man ook leuk. Ik was op dat moment verwikkeld geraakt in “ingewikkeld app contact” althans, ik maakte het vooral zelf ingewikkeld. Ik wilde hem beter leren kennen, voelde me als een magneet tot hem aangetrokken (terwijl ik in al die maanden slechts eenmaal echt in de buurt was) en wist zijn ‘Ik weet niet wat ik wil’ (waar ik eerder een grens stelde) professioneel te negeren. Ik maakte na heel veel lol en mooie gesprekken (creatief als ik ben) in mijn hoofd een plaatje. Iets waar ik in wilde geloven, terwijl ik wist dat het niet de waarheid was. Dat doe ik klaarblijkelijk. Ik creëerde een sprookje in mijn hoofd. In werkelijkheid kwam de prins (die zijn paard en zijn zwaard al was kwijtgeraakt in een eerdere ongelijke strijd met vermoedelijk een draak) nooit opdagen en het zag ernaar uit dat ik ongekust en onaangeroerd zou blijven liggen in mijn glazenkist, zonder zeven jankende dwergen, alleen, net zo lang totdat ik overwoekerd zou worden door spinnenwebben, bedolven onder een flinke laag stof, onvindbaar. Dat werd opgelost, doordat iedereen me al van verre rook door de smet- en de doorlig plekken veroorzaakt door de harde bodem van die klote kist (en het ontbreken van een fatsoenlijk antidecubitusmatras) waardoor ik tragisch aan mijn einde zou komen. Niemand die mij kwam redden, of mij ook maar wakker wilde kussen. Hoelang hou je vast aan iets dat jou niet vasthoudt? Ik besloot mezelf maar te redden.
Maar goed, ik dwaal af, wij zaten daar. Twee single vrouwen die ongegeneerd mannen keurden. Beiden gescheiden. Beiden alleen. Zij inmiddels actief in de datingscene. Dapper. Veel dates zonder happy end. Het klinkt niet alleen vreemd, dat is het ook. Want ze is een ongelofelijke leuke vrouw, maar de mannen die zij ontmoette, nogal ingewikkeld. En ingewikkeld heb ik meer dan genoeg van, dus nee, ik stond niet bepaald te trappelen om te gaan daten, maar de vriendin zei: ‘Ol, het wordt tijd om je horizon te verbreden. Laat los wat niet voor jou is. Meld je aan op een datingapp. Wat kan je gebeuren? Waar ben je bang voor?’ Ik: ‘Heb je even?’
Kijk ik zoek heus geen prins op het witte paard, maar een prins zonder zwaard vind ik moeilijk. Een prins die niet voor me vecht sla ik over. Een prins met paard, zwaard en een balboekje vind ik een serieus probleem. Een prins voor één nacht, daar bedank ik vriendelijk voor. Een prins zonder diepgang vind ik een afknapper, zonder empathie een no go. Ik deel mijn prins niet met Sneeuwwitje, Doornroosje en Assepoes, ook niet met Lancelot. Een prins die zichzelf voor de gek houdt, steeds weer een visje uitgooit, maar nooit iets vangt en zich verschuilt achter een muur, mag daar vrijblijvend blijven zitten, of eerst aan zichzelf gaan werken alvorens bij mijn paleis aan te kloppen. Een prins met een moeder of vadercomplex hoeft helemaal niet aan te kloppen, daar begin ik niet aan, daar pas ik voor. Een prins die door mij gered wil worden? Fix your own shit. Ben jij nou een kerel? Verrek en vertrek! U hoort, ik heb weinig eisen. Ik ben een heel bescheiden Queen, die het doodeng vindt om met een wildvreemde kerel af te spreken. Ik heb ook nauwelijks ervaring met daten. Ik heb één date gehad in mijn leven en daar zat ik vervolgens 19 jaar aan vast. Hoe moeilijk ook. Grenzeloos loyaal.
Ondanks al mijn weerstand, besloot ik mijn intuïtie als vanouds maar weer eens lekker te negeren en geheel tegen mijn gevoel in maakte ik op het strand, samen met de vriendin een profiel aan op een datingapp. Niet op Tinder. Op Happn. Ik had er ook nog nooit van gehoord, maar Happn is kennelijk the place to be. Hot & happening en er was niets happening in my life en ik ben natuurlijk middelbaar, maar hartstikke hot, dus wie zou er toeHappn? Wij hebben de grootst mogelijke lol gehad. Alleen al om alle Happn woordgrappen.
De voorpret was eigenlijk het leukst. Welke foto plaats je van jezelf? Zwoel en sexy? Koel en keurig? Ik weet toevallig dat het een trend is om met een Karper in je handen ten tonele te verschijnen. Maar waar haal je zo snel een Karper vandaan? Stuur je de beste versie van jezelf, lachend, of serieus? Of eentje met je hele familie erop? Knip je je bestie van de foto af, of laat je haar er juist op? Want als hij haar niet leuk vindt, is hij sowieso exit. Vertel ik dat ik drie dochters heb? Of zwijg ik erover en verras ik hem, net als de loge van Paardenfokster Deedry uit Boer zoekt vrouw. ‘Ik ben vader, ik heb een kind, verrassing!’ Ze zag het niet aankomen. Wat doe je wel en wat doe je niet? Keuzestress en hilariteit alom. Wat ga je allemaal over jezelf vertellen en vooral, wat zoek je in een man? Ja weet ik veel. Ik zoek toch helemaal geen man? Ik weet wel wat ik niet zoek. Maar dat wordt helaas niet gevraagd. Misschien is dat een gat in de markt? Een datingapp voor mensen die weten wat ze niet zoeken? Omdenken? Na een uur lachen, gieren, brullen was mijn profiel klaar. Ik stelde nog even de locatie in, want iemand uit Limburg is naast het accent wat ik moeilijk vind en vaak onverstaanbaar, ook allesbehalve praktisch en hup, ik kreeg direct de eerste mannen voorgeschoteld. Om te smullen…of????
Nummer 1 Een oude bekende, totaal onaantrekkelijk en woonde nog bij moeder thuis. Mij niet bellen!
Nummer 2 Zo groots, dat overleef ik niet. Nee dank u.
Nummer 3 Waar zag ik deze persoon eerder? Het schoolplein, of…? Hollen!
De eerste suggesties beloofde weinig goeds. Dat swipen ging mij bijzonder goed af, dat wel. Maar liken ho maar. Ik vond ze niet leuk. Na 5 minuten had ik overigens wel een eerste like te pakken. Oh zo ego strelend! Nieuwsgierig wie de geheime aanbidder was, drukten we op zijn profiel. Voor slechts 34,95 euro zou deze man onthuld worden en wist ik alles. Gezien het niveau van de eerste drie suggesties en mijn gezonde weerstand bij voorbaat, was dat voor mij het startsein om mijn zojuist met zorg en aandacht opgestelde profiel met onmiddellijke ingang te vernietigen. Weg ermee! Verrek en vertrek!
Mijn oprechte excuses voor de ongetwijfeld charmante man, prins, met zwaard en paard, sportief (sporten is prima, maar met mate, maar zeker geen spierbundel) die niet bang is voor zand tussen zijn tenen en houdt van lekker eten, die niet op zoek is, maar wel ziet wat er komt, die de moeite had genomen een hartje in te drukken. Sorry. It wasn’t going to happn. Niet voor 34,95 euro. Wie het was? We zullen het nooit weten. Misschien loop ik hem nog eens tegen het lijf in de plaatselijke buurtsuper. Misschien leest hij mijn blog en denkt hij, godzijdank is die aan mij voorbijgegaan. Misschien staat hij morgen voor mijn deur. We zullen het nooit weten.
Weet je wat grappig zou zijn? Dat bedenk ik me nu. Als die ene like die ik heb ontvangen, van de “ingewikkelde app persoon” was. Dat zou toch echt humor zijn? Te grappig. Of is dat mijn creatieve brein? Weer een sprookje in mijn hoofd. Lang en gelukkig werd het in ieder geval niet. Hot & nothing happn(ing). Nou, ook dat is niet helemaal waar. Er was van alles happening. Want waar je een deur sluit gaat ergens anders een venster open. Ik werd gebeld. Niet voor een date. Nee, of ik zin had om weer de bühne op te gaan. Mij werd gevraagd of ik Roodkapje wilde spelen, die in een identiteitscrisis verkeerd en eigenlijk Sneeuwwitje wil zijn. Of was het precies omgekeerd? Ik verzin het niet! Ik zweer het, het is waar gebeurd. Op mijn lijf geschreven. Daar kon ik toch onmogelijk nee tegen zeggen? Ik ben zo benieuwd wie mijn tegenspeler wordt en mij wakker kust! Toch nog een happy end.