Blog 21 Good days are ahead

Good days they are ahead

Make peace with what you never had

It opens up your heart

Cause the morning will make room for a new start

-HAEVN_

Een prachtige songtekst van HEAVN waar ik me in de chaos van dit moment aan vastklamp. Er zijn goede dagen en minder goede. Vooral de nachten zijn soms lang, leeg, uitzichtloos en lijken oneindig donker, maar zodra het daglicht invalt ontstaat er weer ruimte in mijn hoofd, licht en (als ik de kinderen heb) de lucht van een vol geplaste luier van Merel. Nee, ze is nog steeds niet zindelijk op haar vijfde. Stuur de mamapolitie maar op mij af. Ja, we hebben het geprobeerd, maar ze ziet er zelf totaal het nut niet van in. ‘Mam ik lig gewoon heerlijk warm in mijn bed, dan wil ik er niet uit en dan plas ik.’ Merel heeft totaal geen last van luier schaamte. Ze vertelt op school, met enige trots,  in geuren en kleuren aan de kinderen van haar klas dat ze nog steeds een luier draagt ‘s nachts. Zij hangen op hun beurt vol verbazing aan haar lippen. Afgelopen zomer hadden we haar met een 10 sticker systeem en een cadeau in het vooruitzicht eindelijk zindelijk.  Zei ze: ‘Zo, ik heb 10 stickers ik krijg een cadeau en geef me een luier. Ik: ‘Merel het is de bedoeling dat je geen luier meer draagt, want je kan het ook zonder en je kunt niet de rest van je leven in een luier blijven plassen. Ik heb ook geen luiers meer om, je zussen ook niet. Wij gaan naar de wc als we moeten plassen ‘s nachts.’ Merel niet. Het feit dat haar zussen walgen van haar luiers en met een grote boog om haar heen lopen ‘s ochtends, interesseert haar geen drol. Ondanks dat haar lekkere ronde billen nog maar nauwelijks in het krappe luierbroekje passen, blijft ze erin moedig in plassen. Zo’n net iets te strakke luier is ook vaak niet bestand tegen grote hoeveelheden urine en loopt dan over, maar ook dat mag de plas pret niet drukken. Het boeit haar niet. Gezien de huidige spannende situatie, de chaos van de Sint en Kerst, heb ik het maar even los gelaten. Maar het is het goede voornemen voor 2024. Luier loos door het leven. Ik ben benieuwd hoe Merel hier over denkt.

We hebben de kerstdagen glansrijk doorstaan, terwijl ik daar toch enorm tegenop zag. Ik heb genoten van de geluksmomentjes met mijn drie kerst(b)engeltjes, kerstavond met de familie, mini pannenkoekjes bakken, het kerstontbijt, dansend en zingend door de kamer, knutselen, wandelen en schaatsen. Zelfs het drama in drie bedrijven rondom onze jaarlijkse kerstgroet en Julia die tot grote ergernis van haar zussen weigerde te zingen, eindigde uiteindelijk in een fijne finale, waarbij op Julia’s initiatief de ballen uit de boom gebeukt werden en iedereen weer hartelijk kon lachen. 

Maar er waren ook momenten waarop ik de ‘River’ wenste waarop Joni Mitchel weg schaatste. Waarop de pijn, het verdriet en angst me overnam. Wat mij treft, treft de meiden minstens zo hard en dat vind ik onverteerbaar. De fijne momenten winnen het tot nog toe van de slechte. Ik verbaas mezelf overigens dat ik in deze situatie niet als Bambi op het ijs wegglij, krabbel, stuntel en val, maar dat ik overeind blijf. Nu is mijn balans op orde en kan ik op mijn 45e nog een evenwichtsbalk trotseren tijdens de open turnles van mijn dochters en stond ik afgelopen zomer ook zonder enige moeite op een sup en peddelde weg bij ondergaande zon. Want wat doe je als je je kinderen niet kunt zien? Precies, dan zoek je afleiding. Vroeger zou ik hulpeloos en depressief in bed zijn gaan liggen. Nu ging ik suppen. Het zegt iets over de weg die ik bewandel. Over de hoop die voor me ligt. Het lukt me om me vast te houden aan kleine lichtpunten en waar ik vroeger pessimistisch in het leven stond, heb ik nu de overtuiging dat het goed gaat komen. Ik weet nog niet hoe en ook niet wanneer. Maar het komt goed. Ik kan dit dragen. Maar ik kan dat dragen wanneer er naast hoop, ook ruimte mag zijn voor mijn verdriet, mijn pijn en de angst die soms ook in mij woedt. Ik erger me aan mensen die zeggen: ‘Ze houdt zich zo sterk, zo kranig, dat is zo knap!’ Ik zou willen zeggen: ‘Het is knap en sterk als je durft toe te geven aan alles wat er is. Dus ook de nare, vieze, gore, grijze, lelijke shitzooi, die je liever ver achterin een laadje propt en nooit het daglicht laat zien.’ 

Dat is wat ik de meisjes meegeef. Het leven is geen sprookjesland, met oneindige limonadezeeën, waar de zon altijd schijnt en het chocolade regent. Een wereld met uitsluitend slanke knappe prinsessen en vrolijk lachende prinsen, met witte tanden en paarden, die nog lang en gelukkig leven. Waarom zien we nooit het ellendige gevolg op happily ever after? Ik heb genoeg ideeën en suggesties. Het leven is soms helemaal niet leuk en daar mag je over praten, schreeuwen en krijsen zelfs, of keihard om huilen, tot het snot uit alle gaten loopt. Je mag zelf keuzes maken in je leven, juist als je diepongelukkig bent mag je voor jezelf kiezen, je eigen weg bewandelen. Daar is niets mis mee. En laat er niemand zijn die je tegenhoudt. Al gaat de hele wereld op zijn kop staan. De wereld zou sowieso een stuk prettiger zijn als we alle kleuren zouden toelaten, inclusief bruin, grijs en zwart. De wereld zou leuker zijn als we kinderen niet alleen maar leren lezen, schrijven en rekenen, maar leren voelen. Weet je hoeveel leed we daarmee kunnen besparen? Gevoel. Mag daar iets meer aandacht naar toe? Je kunt iedere dag op een school starten met een check-in, zoals in de klas van mijn dochter gebeurt. Ik vind cijfers geven totaal onzinnig, maar in dit geval een krachtig middel. Hoe voel je je? Geef dit een cijfer. 

Ik ben deze week voor het eerst een week (ongewenst) kinderloos (m.u.v. morgenmiddag) en vier vandaag voor het eerst in 10 jaar oud en nieuw zonder de meisjes. Ik kan niet in woorden uitleggen wat dat met me doet. Dus geef ik vandaag een 2, op een schaal van 1 tot 5. Ik kruip straks op de bank bij de liefste vriendin die ik me kan wensen, die er altijd is, bij zon, maar ook bij vuil, vuil, pleuris weer. Daar lach ik, huil ik, vloek ik, speel piano en zing ons het nieuwe jaar in. Het kan alleen maar beter worden…

Welcome the wind of golden days settling in

Wake up to feel the days turn back in spring

Your old ways are in the past

Make room for all you never had

-HAEVN-