Blog 10 Basisschool de Strijkkraal 2.0

Basisschool de Strijkkraal 2.0

Goeoeoeoeodemorgen!!!

Ik heet u van harte welkom op deze bijzondere dag. Met gepaste teleurstelling kunnen wij u mededelen dat basisschool De Strijkkraal na lange tijd zijn deuren weer, noodgedwongen heeft geopend. Ik twijfelde zelf even of we de naam van onze ‘fijne’ thuisschool voor deze gelegenheid niet moesten veranderen naar Pieterburen, want er wordt hier wat afgeblaft. Overigens niet door de juf en meester, die beiden met een positieve zelftest uit de bus kwamen, maar door onze 3 lieve bloedjes, die geheel negatief iedere test doorstaan, maar blaffen als zeehonden en dit eigenlijk alweer wekenlang doen.

Daar gaan we weer. Oude trauma’s worden weer wakker gekust, met z’n allen in huis, wat te doen? Ik heb dag 1 ook direct alles uit de kast getrokken, om de sfeer, die nogal bekoeld was (niet alleen omdat het buiten vriest dat het kraakt en de stoep een ijsbaan is geworden) maar omdat de meiden baalden als een stekker en dat is zacht uitgedrukt. Sofia zou een voorstelling hebben op school, maar ook het aankomende kerstdiner op school, dat na 2 jaar eindelijk weer eens door kan gaan, komt hierdoor in gevaar. Julia zingt volgende week voor het eerst mee tijdens de kinderkerstrondwandeling met het Kinderkleynkoor, maar niets is meer zeker op dit moment. Reden te meer om direct maar alle knutselspullen uit de kast te trekken. Juf Olga had de onbedwingbare behoefte om het ‘gezellig’ te maken. Ik waande me even Jill van de televisie. Voor degene die Jill niet kennen, dat is die knutselmuts van Zapp met die irritante stem en vervelende Gooise tongval, die altijd kirrend op een hele cleane tafel, in een roze huis, aan het tekenen en aan het knutselen is met hysterische materialen, waaronder glitter, waar ik een grondige hekel aan heb. Ik deed leuk, ik liep ook kirrend rond te blaten hoe gezellig het was en zocht de gekste werkjes op, maar liet de glitter veilig in de kast. Er werd druk geknipt, geplakt en (dat had ik niet helemaal in de gaten en er was mij als juf ook niets gevraagd) geverfd.  Ik ontdekte het pas toen mijn keukenkastjes bruin kleurden in plaats van wit, waardoor het leek alsof kleine Merel en aan het smeren was gegaan. Gelukkig was het maar verf, maar de juf was in de  mopperdemopper stand beland.

Ondertussen waren de twee andere zeehondjes, zonder de ontplofte knutseltafel op te ruimen alweer bezig een tentenkamp te bouwen, waarbij een groot deel van mijn huisraad uit de kasten werd getrokken.  Merel (inmiddels weer schoon) trok de verkleedkist open. Mijn huiskamer werd langzaam overgenomen door drie kleine vandalen, die een spoor van vernielingen achterlieten. De sfeer werd gaandeweg steeds grimmiger, zeker toen de oudste besloot de sfeer wat te verhogen door ‘kuiken Piep’ op te zetten. Error in het hoofd van de juf/mama/schoonmaakster/pleiserplakker/kantinejuf/kontenveger/…

‘Klaar! Uit die rotherrie! Ik tel tot 20 en dan is alles opgeruimd!’ Drie piepkuikens keken me enigszins verbaasd aan, waarop er eentje zei: ‘Ik vind het op school veel leuker dan thuis!’ Ik bijtend: ‘Ik ook!’

Omdat de opmerking me natuurlijk raakte en vooral ter compensatie van het aangedane leed, ging ik ’s middags als leuke juf en gezellige moeder kerstkoekjes bakken! Ze vonden het enig. Dag 1 al mijn kruit verspeeld, vrees ik. Ik verheug me op de komende dagen. Ik haal de strijkkralen alvast uit de kast!