Sinterklaas
‘Oh kom er eens kijken
Wie er om kwart over 5 ’s ochtends met een goed gevulde luier, en een opperbest humeur, aan de rand van mijn bed met kletsen begint…
Dit alles veroorzaakt, door de goede Sint’
‘Hij komt, hij komt die lieve goede sint’ wel steeds vroeger, of ligt dat aan mij?
Misschien komt het ook doordat ik al een tijdje met de Sinterklaas manie te maken heb. Ik heb Julia namelijk aan het begin van dit schooljaar met enige trots verteld dat ik in de Sint commissie zit, waarop Julia direct aangaf: ‘Handig want dan heb jij nu dus ook het nummer van Sinterklaas’ wat ik uiteraard alleen maar kon bevestigen. Was ik er maar niet over begonnen, want sint(s)dien staat Julia aan. Al vrij snel werd ik gesommeerd een aftelkalender te maken en op de kast te hangen en dat leek me een goed idee, zodat Julia ook zou inzien dat het daadwerkelijke feest nog wel een tijdje op zich zou laten wachten. Maar niets was minder waar. Er volgde een afspeellijst op Spotify met de beste Sinterklaas hits en waar ik riep: ‘Nog niet, ik ben nog aan het afscheid nemen van de zomer, geen sinterklaasliedjes, het is te vroeg, moet dit nu allemaal oh zo snel?’
Riep papa: ‘Superleuk meiden en ik heb als verrassing voor dit weekend bioscoopkaartjes voor de Grote Sinterklaasfilm!’
De grote Sinterklaasfilm was wel leuk, maar de Club van Sinterklaas nog veel leuker en voordat ik het wist zaten wij er tot over onze oren in. Ik zeg: ‘Hoera voor de Sint, hiep, hiep hoera voor de wintertijd, hieperdepiep hoera voor mijn continue aanwezige wallen.’
Het is genieten geblazen. Ze zijn in continue staat van opwinding en ze staan voor dag en dauw paraat. De oudste gelooft niet meer, althans, dat dachten we. Deze zomer tijdens een wandeling naar zee vroeg ze: ‘Mam, klopt het dat de tanden fee niet bestaat en dat jij stiekem ‘s nachts een euro in onze tandendoosjes stopt?
Ik: ‘Klopt Soof, ik ben de tanden fee!’
Soof: ‘Kan het dan ook zijn dat Sinterklaas niet bestaat en dat jij de cadeautjes koopt?’
Ik: ‘Dat klopt Soof, ik ben Sinterklaas, ik ben de tanden fee en de paashaas.’
Soof: ‘Jij bent niet de kerstman, want die bestaat helemaal niet, dat weet ik allang!’
Ik: ‘Klopt, hoe weet jij dat?’
Soof: ‘Dat zie je toch zo. Met een slee door de lucht, wie doet zoiets nou, dat kan toch helemaal niet?’
Ik (in gedachten): Nee met een paard op een dak, dat is normaal…
Ik: ‘Dus Soof, dit is ons geheim. Van jou en mij en papa. De rest gelooft er nog in, dus mondje dicht. Jij mag ons als het straks zover is helpen, hoe leuk is dat? Dat vond ze heel leuk en vervulde haar met trots. Ik ben de oudste en wij weten samen iets wat de rest niet weet.
Maandag 7 november keken wij het eerste Sinterklaasjournaal. Soof was dood nerveus. De rest ook. In vol ornaat zaten drie Pietjes op de bank. Wij ook, want het Sinterklaas journaal, dat wil je toch zien. Dat is toch dik genieten. Wat een lol moeten de makers hebben, wat een feest als je daar onderdeel van mag zijn. Hoe ze ieder jaar weer zo’n fantastisch verhaal verzinnen en zo goed gespeeld. Hoe Piet de Smeerpoets stilletjes geniet, wanneer hij door douanepersoneel wordt gefouilleerd. Je kan me wegdragen! Om te gieren. Heerlijk hoe ze er ieder jaar in slagen om vooral ouders op stang te jagen, met cadeaus die overboord vallen en naar de bodem zinken of dit jaar zelfs een zinkende Pakjes boot 12. Kinderen die (volgens hun ouders) totaal getraumatiseerd zijn, huilend naar bed, in totale paniek, want de cadeautjes liggen of op de bodem van de zee, of ze liggen in Dubai, of all places. Tuurlijk is het spannend, maar zullen we een beetje proberen te relativeren? Ik probeer me voor te stellen hoe mensen hierop kunnen reageren. De cadeaus van mijn kinderen liggen verspreid over de hele wereld, maar ze gaan er redelijk ontspannen mee om. Omdat wij dat ook doen. Het komt goed…van fouten maken leren we, de pieten maken er een potje van, dat doen we zelf ook wel eens, maar het komt uiteindelijk gewoon goed. Hoe fijn is dat?
Als ik mijn fantasie de vrije loop laat, zie ik het voor me hoe Annechien uit Bergen een klacht indient bij het Sinterklaasjournaal, omdat ze nu echt te ver zijn gegaan en dat haar Liselotje al dagen overstuur is omdat haar Barbie camper, nu in de sloppenwijken van Brazilië terecht is gekomen en hoe ongelofelijk oneerlijk dit is. Of hoe de ouders van Hendrik-Jan zich druk maken over het vliegtuig waarmee de Sint naar Nederland is gekomen, vanwege de gevoeligheid rondom de klimaatdoelstellingen en dat hij nu de hele wereld over moet vliegen om de cadeaus op te halen, terwijl Hendrik-Jan dagelijks met de auto naar school gereden wordt, terwijl hij om de hoek woont. Zelf de Volkskrant schreef: ‘Nul last van klimaatschaamte, die man.’ Op twitter ging het los: ‘Een middelvinger naar de jonge generaties.’
Schitterend. Wederom volwassen die totaal overstuur raken. Het is een fictief figuur lieve mensen. Het is niet echt. Hij is verzonnen. Hij vliegt niet de hele wereld over om de pakjes op te halen. Dat doet Sinterklaas niet. Het is nep. Het is allemaal bedacht. Verzonnen. Door hele goede schrijvers. Gemaakt door briljante regisseurs. Gespeeld door de beste acteurs die Nederland rijk is. Televisierring waardig, wat mij betreft, dat zal de hoofdpiet met mij eens zijn. Ik zou me als ouder overigens druk maken om andere zaken. Langdurig gamen, eindeloze schermtijd, de Youtubers, vloggers, influenzers, Facebook, Insta, Tiktok waar je kinderen dagelijks mee in aanraking komen. Daar valt die gezonken boot bij in het niet.
Sofia kwam gisteren totaal verbaast thuis. ‘Mam, weet je wat ik vond in een nakijkboekje? Een gedicht van de Sint. We mogen onze schoen zetten. Hoe kan dat gedicht daar nu weer komen, dat is toch ongelofelijk?’
Vanochtend op school hadden de rommelpieten weer eens huisgehouden.
‘Mam het is toch niet te geloven…wat een bende ze ervan maken? Dat doen ze dus ieder jaar. Dat is toch niet normaal. Die rommelpieten. Dan zitten de deuren van ons lokaal op slot. Hoe komen die Pieten aan die sleutels? Ik ben zo benieuwd wat de Sint in mijn schoen heeft gedaan! Vanmiddag ga ik weer lekker aan mijn surprise knutselen mam!’
Het is maar net wat je wilt geloven…