Blog 4 Skreeuwende meeuwen

Een weekend logeren bij de Koele Costa, in een huisje aan zee, deel 2.Vorig jaar was al een doorslaand succes, maar deze tweede editie deed daar zeker niet voor onder. Ik kan het iedereen aanraden! Wat een genot. We hadden geen zomers weekend, maar het was droog. Zo af en toe liet de zon zich even zien en een koele en krachtige noorderwind zorgde voor het nodige stuifzand in de ogen en oren, maar heeft ook mijn volle hoofd leeggeblazen. De Koele Costa deed vooral zondag haar naam eer aan. De andere dagen was er op de temperatuur nauwelijks iets aan te merken, maar ja, die windkracht 4. Merel heeft mij meerdere malen gevraagd of ik de wind even uit kon zetten? ‘Tuurlijk schat’ was mijn antwoord dan, waarna ik enthousiast twee klappen in mijn handen gaf, om vervolgens heel verbaast naar Merel te kijken en haar mede te delen dat het helaas weer niet gelukt was hem uit te zetten. ‘Sorry schat, batterijen op!’  Desondanks werd er het hele weekend gespeeld, gebouwd, geschept, gejut, gevliegerd, ge-jeudebould gegeten, gedronken, gelachen en gehuild en ook dit jaar niet getrouwd. Althans niet door ons. We hebben wel twee andere bruidsparen gespot dit weekend. Het mocht de pret allemaal niet drukken. Wat hebben we genoten. Van wakker worden met het geluid van de zee, van golven die breken op het strand, van de voetstappen van onze kinderen in het zand, van diepe kuilen graven, van het gekibbel om de schommels, van ijsjes eten, van rennende zusjes langs de waterlijn, van eindeloos schelpen en andere schatten zoeken, van natte broeken omdat de noorderwindsgaten toch altijd net iets dieper zijn dan je in eerste instantie denkt en van stinkkaas. Die moet ik even uitleggen. Papa had allemaal lekkere hapjes gekocht voor bij de borrel, als verrassing voor mama. Zo lief. Truffel salami, manchego, olijfjes, pesto kaassalade en nog een stinkkaasje. Heerlijk zo’n kaasje. Als je het maar snel opeet of de koelkast potdicht houdt. Merel, van 3 jaar is nogal gevoelig voor luchtjes. Als ik de kamer heb schoongemaakt, of parfum heb opgespoten, zonnebrand heb gesmeerd, een kauwgumpje, of juist geen kauwgum in mijn mond heb, roept Merel: ‘Ik ruik, hier iets stinkerigs!’ Merel is het type dat onwel raakt van haar eigen poepluier, dus deze stinkkaas, waarvan de lucht echt niet te harden was, in het gezellige maar kleine strandhuisje, trok ze echt niet. De rest ook niet overigens. Iedere keer als de koelkast openging, werden de vingers op de neusjes geklemd en klaagde de meisjes: ‘Tenenkaas. Zo goor. Dat eet je toch niet? Getsiederrie. Mag de deur dicht? Ik ga naar buiten, doei!’ Als je een ongenode gast krijgt is deze kaas bij uitstek zeer geschikt om in te zetten! De kaas heeft 2 dagen in de koelkast gelegen, maar toen zelfs de overheerlijke aardbeien die in dezelfde koelkastje stonden, naar de kaas smaakten, hebben we het kaasje in het doosje naar buiten verplaatst. Op het terras gezet. Conclusie: Zelfs de meeuwen wilde het niet en die (heb ik dit weekend geleerd) eten alles… zelfs vers braaksel. (Iets met een Duits huwelijk en te veel drank) Dat is pas goor. Nu vind ik meeuwen bijzonder irritant. Ze krijsen je wakker, trekken vuilniszakken open,  ze azen op je bittergarnituur, ze nemen een snoekduik als je kleine peutertje nietsvermoedend aan een schepijsje likt, ze schreeuwen continue ‘mine, mine, mine, mine!’  Stelletje egocentrische kakvogels. Ik heb dit weekend menigmaal met een stok door de lucht gezwaaid uit angst dat ze mijn complete borrelplank zouden opvreten (wat voor mijn lijn op zich helemaal niet zo slecht zou zijn) maar de stinkkaas, die ik ze notabene op een presenteerblaadje heb aangereikt, was te min voor ze. Maar ondanks ‘skreeuwende meeuwen’ hebben we genoten. Van het strand, van het huisje en vooral van elkaar. Van ons gezin. Hoe fijn is dat? Wat een goede en frisse start van een nieuw schooljaar. Gisterenavond lagen drie meisjes in een strandhuisje te slapen. Te dromen over de dag van morgen. Sofia en Julia waren wat gespannen, gezonde zenuwen. Een nieuwe juf, een nieuwe klas. Toch hadden ze er ook zin in en ze kwamen zo trots en blij uit school. Morgen mag ik met ze mee. Ik ga werken als onderwijsassistente van groep 4B. Een nieuwe, onwijs leuke uitdaging. Vanavond liggen wij allemaal op een oor, thuis, in onze eigen bedden. We dromen van morgen. Ik ben een beetje gespannen, gezonde zenuwen. Maar ik heb er zin in en ik kom morgen vast, net als de meisjes, net zo trots en blij uit school.