Geen categorie

Hoera vakantie! Ze waren er helemaal aan toe! Moe van het leren, moe van alles, gewoon even niets, geen gehaast, geen geren en gevlieg. Voor mama geen broodbakken vullen, broodjes smeren en 6:15 uur op, race tegen de klok, te laat komen, of precies net op tijd, gewoon even rust in de tent.  Het klonk […]

Een doodgewone donderdagmorgen. Ik word wakker gebeld door mijn dochter. Het is 8:00 uur. Ik ging zoals gewoonlijk weer veel te laat mijn bed in (kan mijn rust nog niet echt vinden) en lag nu dus ook nog in diepe slaap, in mijn nieuwe bed, in mijn nieuwe appartement.  ‘Mam, mag ik even mijn winterjas

Zaterdag 8 maart was het Internationale vrouwendag. Voor de mannen die mij berichtjes stuurden wat in hemelsnaam het belang is van deze dag is kan ik kort zijn. Zwijg. Er is nogal wat aan de hand in de wereld. Het feit dat Google en Apple International Womensday uit hun kalender hebben gehaald is op zijn

Hoe overeind te blijven in een harde wereld? Hoe hou je je staande in een situatie die uitzichtloos is? Hoe hou je hoop? Hoe blijf je geloven dat het goed komt, terwijl alle deuren steeds weer voor je neus dichtvallen? Hoe hou je je hoofd boven water als zelfs de Gemeente Noordwijk, jou en je

‘Heb je nog goede voornemens?’ vroeg ik in een opwelling en tegen alle verwachtingen in.’  Hij: ‘Nee’ ‘Oh, ik dacht misschien ga je het allemaal anders doen in 2025?’    Ik heb het los te laten.   Ik wil wel anders, maar het ligt gewoonweg niet in mijn macht. Ik heb alles geprobeerd. Ik kan alleen

Dag 2024! Ik laat je rond middernacht met een diepe zucht achter en adem 2025 heel diep in. 2024….Je hebt me veel gegeven, maar ik moet eerlijk bekennen, er waren momenten dat ik dacht: ‘Less is more, minder is meer en ik heb echt meer dan genoeg hoor, vriendelijk bedankt! Geef mijn portie maar aan

Het waren me de maandjes wel, of nog beter gezegd, het was me het jaartje wel. Zo met kerst in aantocht en het einde van het jaar in zicht is een moment van reflectie, stilstaan, herdenken en in mijn geval, maar liever heel snel vergeten, achter me laten, het beste wat ik kan doen.  Manifesteren

Vakantie! En ik was er helemaal aan toe. Rust. De meisjes weer dicht bij me, eentje naar een slaapfeestje, en de twee die over bleven zaten lief te knutselen aan tafel. Het is tenslotte herfstvakantie en dan knutsel je. Ongeacht of de kraaien van het dak vallen van de hitte, de zon schijnt buiten, je

We zijn verhuisd. Het is ons weer gelukt. Mijn “Nomade kindjes” en ik. Voor mij was dit de vierde verhuizing in een jaar tijd en dan reken ik de eerste twee maanden bij een vriendin bivakkeren niet mee, want dan tik ik de vijf aan. Voor de meiden is dit de derde verhuizing. We hebben

Daar gaan we weer. Voor de vierde keer in een jaar tijd. Verhuizen. Dag huis, dag lieve oude woning. Zeven maanden zijn voorbijgevlogen. Waar ik er vorige keren positief en hoopvol in stond, merk ik nu dat de paniek de overhand neemt deze week. Niet om het verhuizen, want inpakken kan ik goed. Ik heb