Dag 2024!
Ik laat je rond middernacht met een diepe zucht achter en adem 2025 heel diep in.
2024….Je hebt me veel gegeven, maar ik moet eerlijk bekennen, er waren momenten dat ik dacht: ‘Less is more, minder is meer en ik heb echt meer dan genoeg hoor, vriendelijk bedankt! Geef mijn portie maar aan Fikkie, mij niet bellen, of mailen, of appen, of eindeloos meer lastigvallen. Stop in the name of love, zeg maar niets meer, het is genoeg meer dan genoeg, stop right now, thank you very much, I need somebody with a human touch, want… jij denkt maar dat je alles mag van mij, no no limits, so tell me what you want, what you really really want,? Do you really wanna hurt me? Enough is enough!!! ’ Maar…je mag een gegeven paard nooit in de bek kijken en dus: ACCEPTEREN kun je leren! En dat probeerde ik. De situatie accepteren en ervan te leren. Met alles wat ik in me heb. ‘I shake it off, shake it off!’
Ik voel me soms nog als een flipperkast balletje, dat heen en weer geschoten wordt, maar… het lukt me steeds vaker om bij de andere balletjes in het houdertje te rusten. Ik ben ongelofelijk trots op waar ik nu sta, op mezelf en op mijn meiden. Hoe zacht we zijn, naast sterk en stoer. Hoe we soms dealen met het onmogelijke. Hoe we dat samen delen en elkaar hebben. En het goede nieuws is: HET KOMT GOED! Ik ben ervan overtuigd! 2025 gaat ons jaar worden! Met een huis, een nieuwe start! Met nieuwe kansen. Met mijn meiden dichtbij me. Ik blijf erin geloven. Met een prentenboek (Klaartje Wiebel) dat zo goed als af is. Met alle dromen en wensen die ik in me heb. Er komen mooie dingen aan! Dank 2024, voor alle spiegels die je me voorhield. Voor alle mensen die mijn pad kruiste, die me op wat voor manier dan ook inzichten gaven, of hulp. Die mij hard lieten lachen, me (bijna) in mijn broek lieten pissen, me uit mijn comfortzone haalden, of juist een schouder en een luisterend oor boden. Die met ons meeliepen en nog meewandelen, of weer een ander pad insloegen. Voor hen die ik achterliet en opnieuw omarmde. Oude bekenden en nieuwe mensen. Het maakt me nieuwsgierig en smaakt naar meer!
Maar mijn meest bijzondere ontmoeting was een met een heel bijzonder persoon. Ik was haar al een tijdje kwijt. Uit het oog verloren. Ik zei al eerder, ze is terug van weggeweest. Ze is niet meer wie ze was, ze heeft een hoop achtergelaten, draagt nog het een en ander met zich mee, maar ze werkt hard, is zachter voor zichzelf en leert en probeert. Ze is naast moeder, nog zoveel meer en daar wil ze ook aandacht aan besteden. Ze is een mooie weg ingeslagen, ze is nog “under construction” volop in ontwikkeling, “work in progress”, maar ze is goed op weg om over een tijdje uit de schaduw te stappen en in het volle licht te gaan staan. Met haar drie volgspotjes in haar kielzog.
En dus ergens in 2025:
REOPENING van mijn ♥ UNDER NEW MANAGEMENT!
(Officiële uitnodiging volgt!)
Happy New Year!
Wees een beetje lief voor elkaar…
Liefs Olga