Teflon is een merknaam voor Polymeer Polytetrafluoretheen wat mij overigens een buitengewoon goed woord lijkt voor Scrabble en Wordfeud, maar dat terzijde. Ik kende het vooral als antiaanbaklaag bij kookgerei, zoals pannen, bakvormen en grillplaten. Maar het wordt vooral gebruikt bij producten die bestand moeten zijn tegen corrosie en wrijving. Ja u leest het goed: BESTAND TEGEN CORROSIE & WRIJVING. Corrosie maakt meer kapot dan je lief is. Wrijving is vooral irritant.
Even voor de duidelijkheid, want ik heb die kennis ook niet per se direct paraat, maar corrosie is een natuurlijke chemische aantasting van materialen doordat de omgeving op ze inwerkt en wrijving spreekt voor zich. Waarom is Teflon of PTFE dan bij uitstek geschikt hoor ik u vragen? Lieve mensen, dat ga ik u vertellen! PTFE is bijzonder weinig reactief, het wordt gebruikt tegen aanvallen van buitenaf, het werkt afstotend, tegen hitte en alles glijdt en glibbert er makkelijk vanaf en dat ik is precies wat ik zoek. Een schild. Een laag waar alles lekker van afglijdt. God wat lijkt me dat heerlijk. Een uitkomst! Heb je overigens eerst jarenlang gewerkt aan muren afbrokkelen, je kwetsbaar opstellen, meer en meer toelaten, je openstellen, mag je toch weer een muur om je heen gaan bouwen.
Maaike Ouboter schreef en zong zo mooi over een ‘Harnas van Glas’
“Ik heb een laagje om me heen
Ik denk niet eens dat je dat weet
en iets als liefde of geluk
raakt soms die wand en ketst dan terug
Ik heb een laagje om me heen
Zo dun dat ik het soms vergeet
Je ziet geen scheuren en geen krassen
Tot het in duizend stukken breekt”
Gelukkig is er superlijm. Die ik ook kan aanbevelen, of Secondelijm, die alle losse eindjes en gebroken onderdelen weer naadloos aan elkaar lijmt. Als je heel dichtbij komt zie je wellicht nog de barsten en de lijm zitten en het breekt ook heel gemakkelijk weer in kleine stukjes, maar gewoon zorgen dat je altijd een tube hebt liggen.
Maar het schild. Het is nodig en ik gun het iedereen. Misschien moeten we gewoon overwegen het PTFE schild in productie nemen. Ik gun iedereen die last heeft van de verharding in de maatschappij, individualisme, het ikke, ikke en de rest kan het gevoeglijk uitzoeken gedrag, pesten, moedwillig traineren, haat en agressie, een schild. PTFE schild. Waar niets doorheen komt, maar iedere aanval op afketst. Misschien niet kogelwerend, maar goed genoeg om niet alles meer binnen te laten komen. Laten we ze in grote getalen uitdelen en laten we beginnen op scholen, bij verenigingen en sportclubs. Een kinderschild. Om pestgedrag niet meer binnen te laten komen. Wanneer er niet geluisterd wordt naar “STOP HOU OP!” Laten we vanaf het kinderhoofdje tot aan de enkels een schild met bijbehorende glijbaan ontwikkelen, waarbij iedere treiterij wegglijdt. Waarbij iedere vorm van venijn, van pesten, van geweld, van agressie in een klas, in de gangen, in de kleedkamer, uit het zicht van de meester of juf, of juist thuis, achter de voordeur, zo lekker langs je rug wegglijdt, afketst, niet meer binnenkomt en geen onnodige schade meer aanricht. Zodat de eventuele nare zaadjes die geplant zouden kunnen worden, niet kunnen uitgroeien tot onkruid en gaan woekeren in je brein. Laten we zo’n schild standaard uitdelen in de Gemeente Noordwijk net als het bibliotheekkoffertje met je eerste boekje. Misschien het schild standaard toevoegen aan het kraampakket, inclusief helm.
Laten we het PTFE schild uitdelen aan alle vrouwen, die als heks of hysterische ex worden weggezet wanneer ze zich uitspreken, wanneer zij hun grenzen aangeven, of voor zichzelf opkomen. Wanneer ze gelijkheid of autonomie opeisen, wanneer hun “NEE” en “STOP HOU OP” niet gehoord wordt en wanneer er over ze heen gewalst wordt, vaak door mannen met macht, geld en een vlotte babbel. Lekker zo’n Teflon laag, hittebestendig, voor als het vuur steeds opnieuw oplaait en alles in vlammen op lijkt te gaan. Laat het los, laat het gaan. Geen brandjes meer blussen, of water naar zee dragen. Lekker weg laten glijden en daar laten waar het hoort.
Ik wil bouwen, ik ben zelfs bereid om te knutselen en mensen die mij een beetje kennen, weten dat dit niet mijn sterkste kant is en ook niet iets wat ik graag doe. Gelukkig heb ik drie hele creatieve dochters die wel raad weten met een beetje lijm. Over lijm gesproken…
Laten we superlijm uitdelen aan iedereen die lijdt en strijdt en langzaam afbrokkelt. Aan degenen die alleen staan, eenzaam zijn, aan hen die het zwaar hebben, die ziek zijn of iemand moeten missen. Laten we Superlijm uitdelen aan degenen die geen liefde kennen. Laten we Superlijm uitdelen aan zowel de pesters als de gepeste. Aan kinderen die het ooit zonder schild moesten doen en zonder helm. Aan degenen die daardoor aan diggelen vielen en nu doen wat ze doen, omdat ze gewoonweg niet anders kunnen, omdat ze niet beter weten. Laten we hopen dat het lukt deze stukken kwetsbaar porselein op te vegen en te lijmen. 3 seconden wachten en bidden dat het hecht.
